Δίστομο (10/6/1944) – Τρελοκομείο (10/6/2008)

Σαν σήμερα, πριν από 64 χρόνια, συντελέστηκε στο Δίστομο ένα από τα φρικτότερα γεγονότα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πολλά έχουν γραφεί και (ευτυχώς) πολλές μαρτυρίες από διασωθέντες καταγράφηκαν.

Μια συνοπτική και πλήρη εξιστόρηση των γεγονότων βρήκα στην ιστοσελίδα «προλεταριακή σημαία», από όπου και αντιγράφω ένα απόσπασμα ( για το πλήρες άρθρο βλ. εδώ ):

Η 10η Ιούνη του 1944, όμως, με τη σφαγή των κατοίκων του Διστόμου, έμεινε στην ιστορία σαν η μέρα που πραγματοποιήθηκε ένα από τα πιο στυγερά εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα, ημέρα που η θηριωδία και η βαρβαρότητα ξεπέρασαν κάθε όριο.

Το πρωί της μέρας εκείνης, μια φάλαγγα Γερμανών ξεκίνησε από τη Λιβαδειά προς την Αράχοβα, στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων που έκαναν σε όλη τη Στερεά Ελλάδα. Περνώντας από το Δίστομο, το λεηλάτησαν και κατευθύνθηκαν προς τα Στείρα, ένα χωριό όπου υπολόγιζαν ότι θα αιφνιδίαζαν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Ομως ο αιφνιδιασμός ήταν των Γερμανών, που δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από ένα λόχο ανταρτών, με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν, με σημαντικές απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες.

Οι Γερμανοί, θεωρώντας ότι για τον αιφνιδιασμό ευθύνονταν κάτοικοι του Διστόμου που ειδοποίησαν τον ΕΛΑΣ, επέστρεψαν στο Δίστομο και επιδόθηκαν σε μια πρωτοφανή θηριωδία. Εκτέλεσαν περισσότερους από 200 κατοίκους, από τους οποίους 20 ήταν βρέφη, 45 παιδιά και 42 υπερήλικες. Εκτός αυτών, δεκάδες ήταν οι άμαχοι που σκότωσαν στη διαδρομή για το Δίστομο. Στο τέλος σκότωσαν μέχρι και τα ζώα και πυρπόλησαν σημαντικό τμήμα του χωριού.

Δεν τους ικανοποίησε όμως ο θάνατος των αμάχων. Τα ανθρωπόμορφα κτήνη κατακρεούργησαν τα ίδια τα πτώματα. Η φρίκη ήταν απίστευτη. Πολλά βρέφη στραγγαλίστηκαν. Ανήμποροι γέροι πυροβολούνταν ξανά και ξανά. Τους μαθητές τούς εκτέλεσαν στην αίθουσα του σχολείου. Ακόμα και τις εγκύους, αφού τις σκότωναν, τις ξεκοίλιαζαν για να διαμελίσουν τα έμβρυα. Οι δρόμοι του Διστόμου είχαν κοκκινίσει από το αίμα των κατοίκων του και στα δέντρα του δρόμου που οδηγούσε στο χωριό κρέμονταν δεκάδες νεκρά κορμιά.

Ο Eλβετός George Wehrly ήταν υπεύθυνος της αποστολής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που κατέφθασε στο Δίστομο. Η μαρτυρία του είναι αποκαλυπτική:
"…Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, διότι πολλά θύματα βρίσκονται ακόμα διασκορπισμένα στα χωράφια και στους δρόμους… Παντού συναντούσα μεγάλες κηλίδες αίματος, ανακατωμένες με γυναικεία μαλλιά, παιδικά παπούτσια, σκισμένα ρούχα και σκεπάσματα. Οι στρατιώτες, σύμφωνα με τους αυτόπτες, κυνηγούσαν ανελέητα τους ανθρώπους από δωμάτιο σε δωμάτιο και δεν λυπήθηκαν ούτε παιδιά, ούτε γυναίκες, ούτε γέρους. Μόνο όσοι κατάφεραν να τραπούν σε φυγή ή κρύφτηκαν διέφυγαν τη σφαγή. (…) Παιδιά ως και πέντε ετών βρέθηκαν με κομμένα τα λαρύγγια ή στραγγαλισμένα. Πολλές νέες γυναίκες βιάστηκαν και εν συνεχεία ξεκοιλιάστηκαν".

Αν ψάξει κανείς για μαρτυρίες, θα ακούσει για φρικαλεότητες που ξεπερνάν κάθε όριο αρρωστημένης διαστροφής. Αντιγράφω αποσπάσματα από εδώ :

–Ο Eλβετός διέσχισε τον τόπο της τραγωδίας και κατέγραψε τις εντυπώσεις του. Mόλις έξω από το χωριό, διαπίστωσε με φρίκη ότι εκτός από τους αγρότες είχαν σφαγιαστεί και όλα τα κτήνη. Aυτόπτες μάρτυρες διεκτραγωδούσαν πως στην αρχή της σφαγής, στο κάτω τμήμα του χωριού, εκτελούσαν ομαδικώς οι στρατιώτες με απόλυτη ψυχραιμία: «Kατόπιν επισκέφθηκα τα σπίτια των δολοφονημένων» συνεχίζει ο Wehrly στην έκθεσή του.

«Παντού συναντούσα μεγάλες κηλίδες αίματος, ανακατωμένες με γυναικεία μαλλιά, παιδικά παπούτσια, σκισμένα ρούχα και σκεπάσματα. Οι στρατιώτες, σύμφωνα με τους αυτόπτες, κυνηγούσαν ανελέητα τους ανθρώπους από δωμάτιο σε δωμάτιο και δεν λυπήθηκαν ούτε παιδιά, ούτε γυναίκες, ούτε γέρους. Mόνο όσοι κατάφεραν να τραπούν σε φυγή ή κρύφτηκαν διέφυγαν τη σφαγή».

H εξώπορτα ενός σπιτιού ήταν τόσο βουτηγμένη στο αίμα, ώστε ο Wehrly δεν κατάφερε να την ανοίξει. Σε ένα άλλο σπίτι βρήκε κάλυκες πιστολιού που τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα θύματα εκτελέστηκαν εκεί.

Γυναίκες, παιδιά

–«Παιδιά ώς και πέντε ετών» γράφει ο Wehrly, χωρίς όμως να προσκομίζει αποδεικτικά στοιχεία, «βρέθηκαν με κομμένα τα λαρύγγια ή στραγγαλισμένα. Πολλές νέες γυναίκες βιάστηκαν και εν συνεχεία ξεκοιλιάστηκαν».

–Ο Wehrly θυμάται κάποιον πατέρα ο οποίος είχε έρθει στη διανομή ψωμιού και έλεγε, απελπισμένα, πως «στο πέντε χρονών παιδί του, του είχαν διαχωρίσει τους μυώνες του ποδιού και τους τύλιξαν γύρω από τα κόκαλα».

–Δύο παιδιά παρουσιάστηκαν στον Eλβετό βουτηγμένα στο αίμα των γονιών τους: είχαν διασωθεί σαν από θαύμα!

–Πριν αναχωρήσει, ο Wehrly επισκέφθηκε και το νεκροταφείο, διαπίστωσε όμως ότι οι περισσότεροι νεκροί είχαν ταφεί βιαστικά στους κήπους των σπιτιών. Στο δρόμο της επιστροφής προς τη Λιβαδειά κυριαρχούσε η δυσωδία των 100 περίπου πτωμάτων ζώων τα οποία ήταν για πολλά χιλιόμετρα σπαρμένα στα ρείθρα των δρόμων και στους αγρούς.

–Aκόμα και τα κάρα των υποζυγίων είχαν καταστρέψει οι άντρες των SS: «Στη Λιβαδειά επισκέφθηκα στο νοσοκομείο τους τραυματίες» σημειώνει ο Wehrly: «Ολοι είχαν τραυματιστεί από σφαίρες τουφεκιών, περιστρόφων και εν γένει ελαφρών όπλων πεζικού. Yπήρχαν ακρωτηριασμένοι σε χέρια και πόδια. Σε δύο περιπτώσεις οι αγκώνες τους είχαν σχεδόν συντριβεί από μια σφαίρα, πράγμα που ο διευθυντής του νοσοκομείου θεωρούσε ότι έγινε με σφαίρες Nτουμ-Nτουμ».

–Στο τέλος της αναφοράς του ο Wehrly αναφέρει τις μαρτυρικές καταθέσεις του δημάρχου και των προεστών του Διστόμου, όπου έρχεται εις φως όλη η κτηνώδης βία με την οποία εξοντώθηκαν ολόκληρες οικογένειες.

–Ο Wehrly αναφέρει περιπτώσεις νέων γυναικών που βιάστηκαν και εν συνεχεία εκτελέστηκαν, για το κομμένο κεφάλι του παπα-Σωτήρη, που βρέθηκε μεσ' στις κοπριές πίσω απ' το σπίτι του, για το βρέφος με το κομμένο βυζί της μητέρας του στο στόμα και για το φαρμακοποιό Γαβρίλη, από το γειτονικό χωριό Bάρβα, ο οποίος δολοφονήθηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα τέσσερά τους παιδιά, στις 12 Iουνίου στο δημόσιο δρόμο.

Τις μαρτυρίες αυτές θα τις ακούσουμε και σε ντοκυμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή του Αργύρη Σφουντούρη, ενός από τους επιζήσαντες της σφαγής (πληροφορίες, καθώς και την προσωπική του μαρτυρία, θα βρείτε εδώ ).

----------------------------------

Η σημερινή μέρα μνήμης έχει αξία διαχρονική και επίκαιρη. Διαχρονική, καθώς τέτοιες φρικαλαιότητες έχουν επαναληφθεί πολλές φορές από τότε, π.χ. στη Ρουάντα, όπως και από τους επάξιους συνεχιστές των ναζί, την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ (δείτε εδώ μία σύγκριση του Διστόμου με το Βιετνάμ. Σκεφτείτε επίσης και τα πρόσφατα κατορθώματα των «εκπολιτιστών» σε Αφγανιστάν και Ιράκ).

Και δυστυχώς είναι για την Ελλάδα και επίκαιρη. Διότι αποτελεί το δείκτη φρενοβλάβειας, που σήμερα μαστίζει το ελληνικό κράτος.


Καταρχήν, έχουμε έναν οργανωμένο σύλλογο Ελλήνων παλαβών , οι οποίοι ορκίζονται πίστη και αγάπη τόσο στην Ελλάδα, όσο και στους ναζί-βιαστές της Ελλάδας. Τους ανθρώπους (ας τους πούμε) αυτούς, το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν τους παρέχει ψυχιατρική στήριξη, αλλά και τους αγκαλιάζει άτυπα μέσω ενός σπουδαιότατου θεσμού, της ΕΛ.ΑΣ .





Έπειτα, έχουμε τον αρχιτρελό του χωριού, ο οποίος διατείνεται ότι αγαπάει και γνωρίζει την Ελλάδα καλλίτερα από τον καθένα. Απ’ όσο φαίνεται, γνωρίζει εξίσου καλά και τους σφαγείς του Διστόμου, γι΄αυτό και λέει στη χαρτοσαβούρα του «Οι Εβραίοι, Όλη η Αλήθεια» (αποσπάσματα σταχυολογημένα από τον Ιό ):

«o υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς ήταν «ένα από τα φωτεινότερα πνεύματα του αιώνος» (σ. 885), ο Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγός των Ες Ες, «είχε υψηλόν ήθος» (σ. 871), ο οργανωτής της Νύχτας των Κρυστάλλων και εισηγητής του Ολοκαυτώματος Ράινχαρντ Χάιντριχ υπήρξε «έξοχος άνδρας» (σ. 842), ενώ «οι μεραρχίες των Ες Ες μάχονται με απαράμιλλον ηρωισμόν» (σ. 853). Με δυο λόγια, «τα Ες Ες και μάλιστα τα μάχιμα (τα Βάφεν Ες Ες) υπήρξαν οι ιππόται της σύγχρονης εποχής, ακατάβλητοι πολεμισταί εξ όλων των χωρών της Ευρώπης, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωήν στο ιδανικόν μιας Νέας Τάξεως, διά τους πολιτισμένους Λαούς. Στις τάξεις των Ες Ες συγκαταλέγεται το εκλεκτότερον μέρος της Αρίας Φυλής» (σ. 871).

«Οι Γερμανοί εσέβοντο την πολιτικοστρατιωτικήν ηγεσίαν των ηττηθέντων και ουδέποτε εδολοφόνησαν μαζικώς λαούς με βομβαρδισμούς αμάχων» (σ. 806)

«Ο Χίτλερ υπήρξε εξαιρετικώς ευαίσθητος και εκ χαρακτήρος ηρνείτο να θυσιάση αμάχους, έστω και με αντάλλαγμα τη νίκη» (σελ. 882).

Δεν οργίζομαι για την εγκληματική αδιαφορία των κρατικών μηχανισμών ψυχικής υγείας απέναντι στους νοητικά παράφρονες.

Οργίζομαι, επειδή βλέπω Έλληνα βουλευτή να διαφημίζει και να θαυμάζει αυτή την παραφροσύνη .

Οργίζομαι, επειδή βλέπω νεολαία κοινοβουλευτικού κόμματος να θεοποιεί αυτή την παραφροσύνη: δείτε π.χ. εδώ , εδώ , εδώ , εδώ ... ο κατάλογος δεν τελειώνει. Ευτυχώς υπάρχουν εκεί μέσα και εξαιρέσεις, δυστυχώς είναι ελάχιστες).

Ποιος θα το φανταζότανε! Εκπρόσωποι και ψηφοφόροι κοινοβουλευτικού κόμματος να θαυμάζουν έναν θαυμαστή των ναζί, θαυμαστή δηλ. των δολοφόνων αθώων Ελλήνων.

Και να’χουν από πάνω και το θράσος να ισχυρίζονται ότι είναι οι πιο γνήσιοι Έλληνες πατριώτες.


Φρενοκομείο «η Ελλάς» , 10-6-2008.




Οι φωτογραφίες (με σειρά εμφάνισης) είναι παρμένες από:

www.distomo.gr

alterapars.blogspot.com

jungle-report.blogspot.com/2008/02/blog-post_23.html

jungle-report.blogspot.com/2008_02_01_archive...