ΕΙΣΑΓΩΓΗ:Είναι αδίστακτοι.
Είναι επικίνδυνοι.
Είναι εχθροί στα πατριωτικά μας ιδεώδη.
Βρίσκονται στας σχολικάς βιβλιοθήκας.
Διαφθείρουν την ελληνοχριστιανική αγωγή των παιδιών μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Είναι υπεράνω πάσης υποψίας!
Είναι.....
«ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ»!!!!!Η «Παιχνιδούπολη», πιστή στο δόγμα «Ελλάδα = Αλήθεια», αναζητά στο αρχαίο ελληνικό παρελθόν τις ρίζες του κακού, και ξεσκεπάζει όσους αμφισβήτησαν τα πατριωτικά-εθνικιστικά ιδεώδη, ενώ -υποκριτικά- προσπάθησαν να περάσουν την αντίθετη εικόνα.
Ξεσκεπάζει αυτούς που μολύνουν την αγνή εικόνα που έχουμε για το αρχαίο ένδοξο παρελθόν μας. Αυτούς που σήμερα ονομάζουμε (δικαίως) προδότες, γραικύλους, πράκτορες. Ή, με μία λέξη και διαχρονική: «Ανθέλληνες».
Η έρευνα δεν είναι εξαντλητική (πληθώρα παραδειγμάτων έμεινε απέξω). Είναι όμως ενδεικτική.
Χωρίζεται σε δύο μέρη:
Μέρος Α’ (Ανθέλληνες και Ιστορία)
Μέρος Β’ (Ανθέλληνες και Πολιτισμός)
Το κείμενο απευθύνεται κυρίως στους καλοπροαίρετους υποστηρικτές του «πατριωτικού χώρου».
Και αφιερώνεται ολόψυχα σε όσους αγαπάν την Ελλάδα (=Αλήθεια).
Καλή ανάγνωση.
ΜΕΡΟΣ Α’ (ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ)1) Ηρόδοτος (ο κόλακας των βαρβάρων και υβριστής των Ελλήνων)
Δε χωρά αμφιβολία πως όταν εμείς (οι Έλληνες) φτιάχναμε πολιτισμό, οι άλλοι λαοί τρώγαν βελανίδια. Όπως και δε σηκώνουμε κουβέντα για την ανωτερότητα των Ελλήνων, και πως οι βάρβαροι όλα από μας τα πήρανε, και μας χρωστάνε τα πάντα.
Υπάρχει δυστυχώς κάποιος ασύστολος ψεύτης, ο οποίος ισχυρίζεται τα αντίθετα. Και δυστυχώς αυτός ο κάποιος, τυχαίνει να είναι ο ιστορικός που κατέγραψε το αρχαίο ελληνικό έπος, τους Περσικούς Πολέμους.
Στο βιβλίο Β’ του Ηροδότου (μτφ. Α. Βλάχου, εκδ. Παπαδήμα), διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
«Όσο για τα ανθρώπινα πράγματα, όλα όσα μου είπαν οι ιερείς συμφωνούσαν στο ότι
πρώτοι απ’ όλους τους ανθρώπους οι Αιγύπτιοι ανακάλυψαν το ηλιακό έτος και το διαίρεσαν σε δώδεκα μέρη και σ’ εποχές. Μου είπαν ότι κατέληξαν σ’ αυτό το συμπέρασμα παρατηρώντας τα άστρα.
Εγώ νομίζω ότι σ’ αυτόν τον υπολογισμό είναι σοφώτεροι από τους Έλληνες (σοφώτερον Ελλήνων, εμοί δοκέειν), γιατί οι Έλληνες κάθε τρίτο χρόνο προσθέτουν έναν εμβόλιμο μήνα, ώστε να συμπίπτουν οι εποχές, ενώ οι Αιγύπτιοι έχουν δώδεκα μήνες από τριάντα μέρες τον καθένα, και κάθε χρόνο προσθέτουν πέντε μέρες επί πλέον και έτσι ο κύκλος των εποχών είναι γι’ αυτούς πάντα ο ίδιος.
»Μου είπαν επίσης, πως πρώτοι οι Αιγύπτιοι έδωσαν τα δώδεκα ονόματα στους θεούς και
οι Έλληνες τα πήραν από αυτούς και ότι εκείνοι πρώτοι αφιέρωσαν στους θεούς βωμούς και αγάλματα και ναούς και πρώτοι σκάλισαν ζώα σε πέτρα.
Για τα περισσότερα από αυτά, τα ίδια τα πράγματα μου απέδειξαν ότι έτσι ήσαν» (§4).
«Αν λοιπόν τα συμπεράσματά μου είναι ορθά, τότε τα όσα πιστεύουν οι Ίωνες για την Αίγυπτο δεν είναι σωστά.Αν πάλι οι Ίωνες έχουν δίκιο, τότε μπορώ ν’ αποδείξω ότι
δεν ξέρουν να λογαριάζουν ούτε οι Ίωνες ούτε οι Έλληνες, που λένε ότι ολόκληρη η γη διαιρείται σε τρία μέρη, την Ευρώπη, την Ασία και τη Λιβύη» (§16).
«
Μερικοί Έλληνες θέλοντας να φανούν έξυπνοι έδωσαν τρεις εξηγήσεις για τις πλημμύρες του Νείλου. Με τις δύο από τις εξηγήσεις αυτές δεν αξίζει ούτε να ασχοληθεί κανείς παρά μόνο για να τις αναφέρει. (§18) [...] Η τρίτη εξήγηση είναι η πιο αληθοφανής, αλλά και εκείνη που απέχει περισσότερο από την αλήθεια» (§22).
«
Οι Έλληνες είναι απρόσεκτοι και λένε και άλλα πολλά, ο δε ακόλουθος μύθος που λένε για τον Ηρακλή είναι κι αυτός ανόητος» (§45).
Καταλάβατε, φίλοι πατριώται; Η Ελλάδα πρόσφερε στον Ηρόδοτο μόρφωση και ευχέρεια ταξιδιών, κι όλ’αυτά γιατί; Για να υβρίζει τους Έλληνες, και να θεωρεί τους βαρβάρους σοφώτερούς των. Ου να μου χαθείς, Ανθέλληνα, ψεύτη και προδότη!
Υ.Γ. Μετά απ’αυτά, σιγά μη μαρτυρούσε κιόλας ότι ο Εφιάλτης ήταν Εβραίος!
2) Θουκυδίδης (ο πληρωμένος πράκτορας)
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον πατριωτισμό και την ειλικρίνεια του αρχηγού του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρη, ούτε βέβαια την αρχαιογνωσία του Κ. Πλεύρη. Θα ήταν λοιπόν αφέλεια να πιστέψουμε ότι ψεύδονται, όταν ο πρώτος ξεσκεπάζει και ο δεύτερος συμφωνεί για τα αίτια του Πελοποννησιακού Πολέμου:
« ... ίσως ξύνω πληγές, υπάρχουν συγγραφείς που αναφέρονται (sic) ότι το φίδι του σιωνισμού έκανε την πρώτη του εξαγωγή στην Ελλάδα την εποχή του Πελλοπονησιακού Πολέμου, στο 427 περίπου, και κράτησε 27 χρόνια ο πόλεμος, ενώ διαλύσαμε την Περσία μέσα σε μερικούς μήνες» (βλ. http://youtube.com/watch?v=Oq5mj9Mr9NE 2:30 κ.ε.).
Γιατί κύριε Θουκυδίδη απέκρυψες την αλήθεια, και αποσιώπησες τον σιωνιστικό δάκτυλον; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούσες, όταν έγραφες την Ιστορία σου; Δεν μπορείς να επικαλεστείς άγνοια, όταν άλλοι συγγραφείς το αναφέρουν (όπως μαρτυρά ο έγκυρος σε αξιοπιστία Πρόεδρος και ο αλάθητος ως προς την αρχαιογνωσία Δάσκαλος). Πού είναι οι πηγές και η πρότυπη ιστορική σου έρευνα και μέθοδος, για τις οποίες καυχιέσαι (βιβλίο Α, 22);
Ας δούμε ποια «αιτία» επικαλείται αυτός ο ύποπτος «ιστορικός»: «Η αληθεστάτη, πραγματικώς, αλλ’ ανομολόγητος αιτία υπήρξε, νομίζω, η αυξανόμενη δύναμις των Αθηνών, η οποία επτόησε τους Λακεδαιμονίους και τους εξώθησεν εις πόλεμον» (Α, 23, μτφ. Ελ. Βενιζέλος [ο γνωστός!]).
Κλασική αναρχοκομουνιστική ανάλυση, που προβάλλει πολιτικοοικονομικά αίτια, και δε βλέπει (ή δε θέλει να δει) πόσο ύπουλη (σα φίδι) ράτσα είναι οι Εβραίοι. Τέτοια σοβαρή ιστορική παρασιώπηση, και τέτοιες φτηνιάρικες δικαιολογίες για τα αίτια του Πελ. Πολέμου, μάς δίνουν κάθε δικαίωμα να κάνουμε συνειρμούς για το ποιόν και την καταγωγή του Θουκυδίδη.
3) Σπαρτιάτες (οι εθνοπροδότες)
Δυστυχώς, αγνοί πατριώτες. Όσο κι αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε, οι Σπαρτιάτες υπήρξαν οι μεγαλύτεροι προδότες του Έθνους! Ούτε λίγο ούτε πολύ, πούλησαν τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας στον Πέρση βασιλιά, για προστασία. Δεχτήκαν δηλαδή τους Πέρσες για νταβατζήδες τους.
Πρόκειται για την περίφημη «Ειρήνη του Ανταλκίδα» ή «Ειρήνη του Βασιλέως» (387 π.Χ.), την οποία συνήψαν ο αντιπρόσωπος της Σπάρτης Ανταλκίδας, και ο Πέρσης βασιλιάς. Ο βασιλιάς θα έμπαινε εγγυητής της ειρήνης μεταξύ των ελληνικών πόλεων (που συνέχιζαν να σφάζονται μεταξύ τους με περσικά χρήματα), μα σαν αντάλλαγμα ζητούσε παράδοση της μικρασιατικής χώρας με τις Κλαζομενές και την Κύπρο στην Περσία (H. Bengtson, Ιστ. Αρχαίας Ελλάδος, εκδ. Μέλισσα, σελ.230).
Συγκεκριμένα, το περσικό έγγραφο της συμφωνίας έλεγε μεταξύ άλλων: «Αρταξέρξης ο μέγας βασιλεύς θεωρεί δίκαιο το ότι οι πόλεις της Ασίας ανήκουν σε αυτόν...» (οπ.π., σελ. 231). Βλ. επίσης, Ξενοφών, Ελληνικά, Ε, 31).
Η Σπάρτη έβαλε τα δυνατά της να πείσει και τους άλλους Έλληνες να σκύψουν το κεφάλι στους Πέρσες. Πολλοί Έλληνες αντέδρασαν, «και μόνον όταν ο [Σπαρτιάτης] Ανταλκίδας απέκλεισε τα Στενά με ένα κραταιό στόλο – τούτος είχε ετοιμαστεί
με τη βοήθεια των σατραπών της Μ. Ασίας και του Διονυσίου Α’ των Συρακουσών, ο οποίος είχε συμμαχήσει με τους Σπαρτιάτες – και το φάσμα της πείνας απλώθηκε πάνω από την Αθήνα, αναγκάσθηκαν όλοι να ενδώσουν» (οπ.π., σελ. 231).
Και μη μου πείτε ότι οι Σπαρτιάτες «αμάρτησαν για την ειρήνη», πρώτον διότι «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν τον σηκώνει», και δεύτερον, διότι εκατό χρόνια νωρίτερα οι Σπαρτιάτες προτιμούσαν να πεθάνουν, παρά να δώσουν γη και ύδωρ και να δεχτούν ειρήνη υπό όρους.
Η υποψία να είχαν εισχωρήσει στις τάξεις των Σπαρτιατών εβραιοσιωνισταί, ελέγχεται ως πιθανή.
Και να ποιο ήταν το αποτέλεσμα:
«Για την ιστορία των Ελλήνων η ειρήνη του βασιλέως αντιπροσωπεύει μιαν από τις πιο ταπεινές στιγμές της έσχατης παρακμής. [...] η μεγάλη δύναμη της Ανατολής [δηλ. η Περσία] κατώρθωνεν επιτέλους να θέση το πόδι της πάνω στον αυχένα του Ελληνισμού: Αιώνια αδράνεια και δουλεία περίμεναν την Ελλάδα από τώρα και ύστερα» (οπ.π., σελ. 231).
Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν ότι «διαλύσαμε την Περσία μέσα σε μερικούς μήνες» (http://youtube.com/watch?v=Oq5mj9Mr9NE 2:30 κ.ε.).
4) Μέγας Αλέξανδρος (ο μπασταρδευτής του έθνους, πατέρας της παγκοσμιοποίησης)
Τρισμέγιστε αρχαίε ημών πρόγονε, σύμβολο και παράδειγμα της πιο μύχιας λαχτάρας μας, τι ήταν αυτό που έκανες; Γιατί πρόδωσες την ελληνική ράτσα; Γιατί δεν σεβάστηκες το αίμα της; Ποιος ο λόγος που
θέλησες να μας μπασταρδέψεις;
Συγγνώμη για το συναισθηματικά φορτισμένο ύφος μου, πηγάζει όμως από την ξεκάθαρη θέση του πατριωτικού χώρου: «όχι επιμειξίες με βαρβάρους»!
Ας διαβάσουμε τι γράφει επί τούτου ο Δάσκαλος του πατριωτισμού, Κ. Πλεύρης:
«Εμείς λοιπόν οι Έλληνες, που είμεθα όμαιμοι, ομόγλωσσοι, ομόθρησκοι, και με όμοιον ιδικόν μας τρόπον ζωής, διακρινώμεθα από τους βαρβάρους σηλλήβδην και πρέπει πάντοτε να διακρινώμεθα, με συντήρησιν της
φυλετικής μας καθαρότητος [σημ.: η υπογράμμιση είναι του Πλεύρη], ως προϋποθέσεως διατηρήσεως της υπεροχής μας» (Πας μη Έλλην Βάρβαρος, σελ. 45).
Ας διαβάσουμε και τη γνώμη των άξιων μαθητών του :
http://www.neos-forum.com/viewtopic.php?f=38&t=452&st=0&sk=t&sd=a
(δυστυχώς δεν έλειψαν και οι αντίθετες γνώμες, π.χ. του σεσημασμένου θολοκουλτούρα Πολίτη Πήττα, και μερικών άλλων.)
Απ’ όλες τις απόψεις, ας αντιγράψω αυτό που έγραψε ο πιο καλός ο μαθητής:
«Η διατήρηση της φυλής είναι θέμα υψίστης σημασίας. Αυτοί που υπερασπίζονται τους μεικτούς γάμους ξέρουμε πολύ καλά τι είναι. Μισέλληνες , προδότες και τίποτα παραπάνω».
Και ποια ήταν η στάση του Αλεξάνδρου; Όχι μόνο τελούσε ομαδικούς γάμους Μακεδόνων με Περσίδες, αλλά και ο ίδιος νυμφεύθηκε δύο φορές βάρβαρες γυναίκες (πρώτη την Ρωξάνη, κόρη του Οξυάρτου, και δεύτερη την Στάτειρα, κόρη του εχθρού του Δαρείου) (βλ. Πλούταρχος, Βίος Αλεξάνδρου, 70).
Σα να λέμε ότι ο κος Πλεύρης νυμφεύθηκε την κόρη του Σαρόν!
Όταν το διάβασα, έπεσα από τα σύννεφα. Προσπάθησα να τον δικαιολογήσω. Σκέφτηκα πως το έκανε για να αναβαθμίσει γενετικά τους βαρβάρους (Βιολόγε ανθέλληνα, ακούς;!;), και να τους μεταδώσει τον πολιτισμό τους, σεβόμενος την (φυλετικά και πολιτιστικά) ελληνική υπεροχή.
Οι πηγές και οι ιστορικοί δυστυχώς με διέψευσαν. Ο στόχος και οι πρακτικές του ήταν προδοτικές:
«Είχε έλθει πια ο καιρός να διαδηλώσει έμπρακτα ο Αλέξανδρος τις αρχές της πολιτικής που σκόπευε να εφαρμόσει στην Ασία προάγοντας τη συγχώνευση Ελλήνων και Περσών μέσα στα πλαίσια του “οικουμενικού” κράτους του», παντρεύοντας 10.000 Μακεδόνες με βάρβαρες (Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. Δ’, σελ. 204-5).
Με ποιο δικαίωμα, προδότη Αλέξανδρε, νυμφεύθηκες βάρβαρες γυναίκες, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά σου και οι απόγονοί σου (εμείς) θα βγουν μπάσταρδα; Γιατί, τουλάχιστον για τον εαυτό σου (ως σούπερ-ήρωας), δεν σεβάστηκες τη φυλετική καθαρότητα; Γιατί επιβράβευες τις επιμειξίες, δίνοντας δώρα σε όποιον Μακεδόνα παντρεύτηκε Περσίδα, και προικίζοντας τις βάρβαρες με χρήματα του ελληνικού ταμείου; (Ιστ. Ελλ. Έθνους, οπ.π.).
Όχι μόνο, αγαπητοί πατριώτες, δεν σεβάστηκε «το καθαρόν της φυλής», αλλά και εγκατέλειπε σιγά σιγά τους Μακεδόνες συντρόφους του και την ελληνική στάση ζωής, χάριν των βαρβάρων:
«Τότε, έφθασαν στα Σούσα και οι σατράπες τόσο από τις νεόκτιστες πόλεις όσο και από την υπόλοιπη χώρα, φέρνοντας μαζί τους 30.000 εφήβους, που ο Αλέξανδρος τους ονόμασε “Επιγόνους”. Έφεραν μακεδονικό οπλισμό και είχαν ασκηθεί στον μακεδονικό τρόπο διεξαγωγής του πολέμου. Η άφιξη αυτών των νέων λέγεται πως δυσαρέστησε τους Μακεδόνες, γιατί έβλεπαν πως ο Αλέξανδρος μηχανευόταν τα πάντα, για να μην του είναι οι ίδιοι απαραίτητοι στο μέλλον» (Ιστ. Ελ. Εθ., οπ.π. Επίσης: Πλούταρχος, οπ.π., 71).
Ας δούμε τι λέει και ο Αρριανός:
«ταύτα πάντα ελύπει τους Μακεδόνας, ως πάντη δη βαρβαρίζοντος τη γνώμη Αλεξάνδρου» (Αλεξάνδρου Ανάβασις, βιβλίο 7, κεφ.6,. παρ. 5). [μτφ.: Όλα αυτά στεναχωρούσαν τους Μακεδόνες, καθώς η σκέψη του Αλέξανδρου είχε εντελώς εκβαρβαριστεί].
Ας δούμε τι λέει και ο Πλούταρχος:
«Υφ’ ων [ενν. Περσών] ορώντες [ενν. οι Μακεδόνες] αυτόν [ενν. Αλέξανδρον] παραπεμπόμενον, αυτούς δ’ απειργομένους και προπηλακιζομένους, εταπεινούντο» (Πλούταρχος, οπ.π.,71) [μτφ: Βλέποντας (οι Μακεδόνες) αυτόν (τον Αλέξανδρο) να συνοδεύεται από εκείνους (τους Πέρσες), ενώ αυτούς τους απομάκρυνε και τους περιφρονούσε, αισθάνονταν ταπεινωμένοι].
Αυτός ήταν ο Αλέξανδρος. Έβαλε πρώτα τους βάρβαρους, και μετά τους ΈΛ-ληνες. Ευτυχώς πέθανε πρόωρα, αλλιώς η ελληνική ράτσα θα είχε μπασταρδευτεί για τα καλά.
Κυρ Αλέξανδρε, σύμφωνα με τον πιο καλό το μαθητή, ένα έχω να σου πω: Αποδεδειγμένα, «ξέρουμε πολύ καλά τι είσαι»: είσαι «μισέλληνας, προδότης, και τίποτα παραπάνω»!
----------τέλος Α’ μέρους--------
Σύντομα το Β’ και τελευταίο μέρος (Ανθέλληνες και Πολιτισμός)
