Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Νέα Χούντα

Πλέον μόνο οι αφελείς θα εξακολουθήσουν να ισχυρίζονται ότι το σημερινό μας πολίτευμα είναι η δημοκρατία. Ο Καστοριάδης ονόμαζε τα καθεστώτα δυτικού τύπου «φιλελεύθερες ολιγαρχίες», στην περίπτωση της Ελλάδας όμως σήμερα, ακόμα κι αυτός ο όρος μου φαίνεται υπερβολικά επιεικής.


Αλλά ας μπούμε στο μαγικό κόσμο που οραματίζεται (!;) ο σκαταλληλότερος.


Ζούμε σε μία κοινωνία με δημοκρατικούς θεσμούς, αξιοπρεπή διαβίωση, διαφάνεια, σεμνότητα και ταπεινότητα. Οι νταβατζήδες αποτελούν σκοτεινό παρελθόν. Όπως έλεγε και το προεκλογικό μότο, κυβέρνηση και πολίτες «πάνε μαζί». Μαζί σχεδιάζουνε και αποφασίζουνε το μέλλον τους.


Η προστασία του περιβάλλοντος είναι δεδομένη. Οι βιομήχανοι σαφώς και είναι ευσυνείδητοι και περιβαλλοντικά ευαίσθητοι, και να μην ήταν όμως γνωρίζουν ότι το κράτος (= οι πολίτες) θα τιμωρήσουν αυστηρά την όποια παραβατικότητα. Δεν υπάρχον αυθαίρετα, καταπατήσεις, και ύποπτα αναψυκτήρια.


Και πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει αδικία.


Οι πολίτες ζουν και αναπνέουν δημοκρατικό αέρα. Δεν υπάρχουν αφεντικά και κάθετες ιεραρχίες στις δουλειές τους, και κανείς δεν τολμάει να προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει ανασφάλεια, δουλεία (ούτε καν συγκαλυμμένη), καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Αντίθετα, υπάρχει πολύς ελεύθερος χρόνος. Το πόσο σημαντικός είναι ο ελεύθερος χρόνος, η κυβέρνηση (= αντιπροσωπεία των πολιτών) το γνωρίζει καλά, όσο ο Αριστοτέλης κι ο Περικλής: ο ελεύθερος χρόνος γέννησε τις επιστήμες, και είναι σημάδι υγιούς κοινωνίας. Η διαρκής πρόοδος της τεχνολογίας βοηθάει φανερότατα σ’ αυτή την αύξηση ελεύθερου χρόνου.

Η αστυνομία είναι ο θεσμός εκείνος που οι ίδιοι οι πολίτες συνέστησαν, για να έχουν την προστασία της, όταν υπάρξει ανάγκη. Η αστυνομία, μετά από άρτια εκπαίδευση, είναι κοντά στον κάθε πολίτη, ένας θεσμοθετημένος φίλος, και μοιράζεται σε όλους τους πολίτες το ίδιο. Πουθενά δε θα δείτε την αστυνομία σε ρόλο μπράβου επιχειρηματιών, πολιτικών ή μεγαλοδημοσιογράφων. Διότι απλούστατα δεν χρειάζεται. Αφού όλοι τους είναι άνθρωποι δικοί μας, και κανενός η αξία δεν είναι μεγαλύτερη από του άλλου.

Σ’ αυτή λοιπόν την κοινωνία, στην οποία εφαρμόζονται οι παραπάνω στοιχειώδεις συνθήκες για να μπορεί να λέγεται δημοκρατική, μια μέρα συνέβη κάτι παράξενο: ένας αστυνόμος δολοφόνησε ένα παιδί.


Ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η αντίδραση των πολιτών, με δεδομένες τις παραπάνω συνθήκες;
Υποθέτω ότι θα τους σόκαρε το γεγονός, και θα απομόνωναν αυτομάτως τον αστυνόμο εκείνο. Θα τον αναλάμβανε το σωφρονιστικό ίδρυμα, ένας άλλος δημοκρατικός θεσμός που δεν στοχεύει στην εκδίκηση, αλλά στη θεραπεία και τον παραδειγματισμό.


Κι αμέσως όλοι οι πολίτες και η εκλεγμένη αντιπροσωπεία τους θα ξεκινούσαν έναν διάλογο αυτοκριτικής, να βρουν ποια τα βαθύτερα αίτια του εγκλήματος, και τι μέτρα πρέπει να παρθούν για να αποκλειστούν τέτοια φαινόμενα στο μέλλον.


Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλλίτερα.

1.000.000 + 1 μεμονωμένα περιστατικά.

Για να περιοριστούμε στις δολοφονίες:

http://naftilos.blogspot.com/2008/12/1980-2008.html


Μερικά άλλα «ατυχή» συμβάντα:

http://www.tvxs.gr/v1068


Μία χαρακτηριστική μεμονωμένη περίπτωση όπου η αστυνομία είναι κοντά στους άπορους και αβοήθητους πολίτες.








Κι εδώ ένα κακεντρεχές σατιρικό βίντεο που αμφισβητεί τις α-λή-θει-ες του υπουργού:











«Δεν έχουμε αστυνομικό κράτος, και η αστυνομία δεν είναι βραχίονας αυτού του κράτου» (Πρ. Παυλόπουλος).

Όσο και να προσπαθούν να αλλάξουν τα νοήματα αυτοί που πασχίζουν να βγάλουν τον Όργουελ αληθινό, η ουσία δεν αλλάζει. Σαφώς και έχουμε αστυνομοκρατία, μα φυσικά και η αστυνομία είναι ο βραχίονας του κράτους. Η αστυνομία είναι κοντά μόνο στον «φιλήσυχο» πολίτη, που κοιτάζει τη δουλίτσα του, και το πολύ πολύ να γκρινιάξει σε κανά πρωινάδικο.


Ζούμε σε ένα ιδιότυπο δικτατορικό καθεστώς. Το κράτος δεν είναι τόσο ηλίθιο όσο οι παλιοί χουνταίοι, να κλείνει στη φυλακή όποιον το αμφισβητεί. Γνωρίζει ότι η συλλογικότητα είναι ο πραγματικός εχθρός του, κι εκεί πρέπει να χτυπήσει.


Έτσι, το σημερινό κράτος σου λέει: μόνος σου από το σπιτάκι σου, ή άντε σε μικρές συγκεντρώσεις, βρίσε με όσο θες, να ξεδώσεις κιόλας. Αν όμως ακούσω μαζική φωνή εναντίον μου, σας πήρε ο διάολος και σας σήκωσε.


Αξίζει να ακούσουμε εδώ το δικηγόρο του Παναγιώτη με τα εγκληματικά πράσινα παπούτσια, για να μπούμε λίγο στη λογική της κυβέρνησης.


Πρώτο μέρος


Δεύτερο μέρος


Και για όσους βαριούνται να τα δουν ολόκληρα, ας διαβάσουν μόνο το επιμύθιο:


«Το μήνυμα που θέλουνε να περάσουνε με την κατατρομοκράτηση των φοιτητών, και κυρίως με την προφυλάκιση του Παναγιώτη, είναι πολύ σαφές, και έχει αποδέκτες τους φοιτητές, τους γονείς τους, και σε τρίτο επίπεδο οποιονδήποτε από την κοινωνία θελήσει να διαμαρτυρηθεί: Μείνε σπίτι, γιατί μπορεί να σου συμβεί το οτιδήποτε. Μην πηγαίνεις ούτε σε πάρτυ, ούτε σε διαδήλωση, μην κυκλοφορείς καν στο χώρο του Πανεπιστημίου, γιατί μπορεί να συλληφθείς, ακόμα κι αν δεν έχεις διαπράξει την παραμικρή αξιόποινη πράξη. Η φυλακή σε περιμένει, από τη στιγμή που θα μπεις στο μάτι της αστυνομίας. Αν σε συλλάβω, αν σε προσαγάγω, είσαι φακελωμένος για πάντα’. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, οδηγούμενοι στην απάθεια, την αδράνεια, και τον καναπέ».

Σας θυμίζει τίποτα πρόσφατο η παραπάνω διαπίστωση;
Αν σας φαίνεται υπερβολική, συγκρίνετέ την με το εμετικό πρωτοσέλιδο της «Αυριανής».


Ποιος κατεβαίνει σήμερα σε πορείες, χωρίς το φόβο ότι είναι πολύ πιθανό να κακοποιηθεί από την αστυνομία; Μωρέ πώς τα λένε τα καθεστώτα που κυριαρχεί τέτοιος φόβος, πώς τα λένε….

Το ίδιο διαχρονικό μήνυμα περνάν σταθερά οι σύγχρονοι δικτάτορες και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ. Αυτό επιδίωξαν από την πρώτη μέρα που ξέσπασαν τα επεισόδια. Και δυστυχώς, απ’ ότι φαίνεται, μια χαρά τα κατάφεραν. Στόχος τους ήταν να αγανακτήσουν οι «φιλήσυχοι πολίτες» από τα «έκτροπα», και να δουν τον πραγματικό υπαίτιο των επεισοδίων, την κυβέρνηση, ως «προστάτη». «Νταβατζής» είναι η συνώνυμη λέξη, αν δεν κάνω λάθος.


Και να βγαίνει σήμερα ο Παυλόπουλος στη Βουλή και να λέει ότι η κοινωνική έκρηξη δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο κουκουλοφόροι. Σιγά μην πει βέβαια ότι κι οι κουκουλοφόροι δικά τους παιδιά είναι.



Κι άσε να περάσει το μήνυμα ότι πλιατσικολόγοι και αναρχικοί είναι οι ίδιοι.


Και δωσ’ του να ψεκάζουν με τόνους ληγμένων χημικών τους μαθητές και τους γονείς τους. Τους τέλειωσαν ήδη, λένε, και τώρα θέλουν να αγοράσουν από το Ισραήλ.


Και οι «κοντά στον πολίτη» μπάτσοι να πλακώνουν στο ξύλο μικρά κοριτσάκια.


Και δωσ’ του η Δρούζα να «μπορεί» και να λέει «εδώ βλέπουμε τη σύλληψη ενός εγκληματία από τους αστυνομικούς». Τράβα κυρά μου να πιεις καμιά φραπελιά, να στρώσεις.


Και ρίξε και ηλίθια προπαγάνδα , ρίξε και λογοκρισία , να δέσει το γλυκό.

Η ταφόπλακα κάθε έννοιας όπως «αξιοπρέπεια», ή «τσίπα», ή όπως αλλιώς θες πες το, είναι να συγκαταλέγεται στους «επιτυχημένους» πολίτες μιας άρρωστης κοινωνίας αυτή η γλίτσα, αυτό το κάθαρμα της Πολιτείας (που θα ’λεγε κι ο Πλάτων), και να λέει όσα δε θα τολμούσε ούτε ο ίδιος ο δολοφόνος να πει.







Αυτός ο δρυοπίθικος δικηγορίσκος, που πρόστυχα λέει « το αν έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί … θα το κρίνει η δικαιοσύνη», και που ακόμα πιο πρόστυχα το δικαιολογεί με νομικίστικα τερτίπια , αυτός λοιπόν είχε και το θράσος να ψάξει και να βρει ελαφρυντικά στην «κακή διαγωγή» του παιδιού.


Πέραν του ότι το ίδιο το σχολείο διέψευσε τις παπαριές του , πέραν του ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία για τη δολοφονία του παιδιού, καταντά γελοίο να μιλά για «αποκλίνουσες συμπεριφορές», ποιος;;;;;;


Ο μέγας χουλιγκάνος, αυτός!!!!!!





Αυτός ο «κύριος» ανήκει στους «έξυπνους» και επιτυχημένους, με τα λεφτά του, τα κότερά του, τις ομάδες του.

Κάποιοι άλλοι ανήκουν προφανώς στους ηλίθιους, τους τεμπέληδες, τους ακαμάτες, και γι’ αυτό δεν έχουν να ζήσουν.

Αυτό, άλλωστε, δεν σημαίνει δικαιοσύνη και δημοκρατία και αξιοκρατία;

Ας μας πει κι ο κ. Βουλγαράκης, με το λογαριασμό των 5,5 εκ. ευρώ που κέρδισε (με τον ιδρώτα του και την ευλογία των αγίων) τα τελευταία τρία χρόνια, ποια κατά τη γνώμη του πρέπει να είναι η τιμωρία των πλιατσικολόγων με αντικείμενα αξίας π.χ. χιλίων Ευρώ;



Τι πιστεύω για το πολίτευμά μας:

Το βλέπω σαν ένα πολυκατάστημα (προτού του βάλουν μπουρλότο!). Η πλειοψηφία απλά είμαστε οι εργαζόμενοι αυτού του μαγαζιού. Κάνουμε ό,τι μας λένε, και παίρνουμε ό,τι μας δίνουνε. Για κάποιο λόγο πάντως μας έχουν πείσει ότι αυτή την κατάσταση εμείς την επιλέξαμε.

Τα αφεντικά ελάχιστα τα γνωρίζουμε, και πολύ σπάνια τα βλέπουμε. Βλέπουμε όμως τους εκπροσώπους τους.

Τα αφεντικά μας δίνουν το δικαίωμα να διαλέξουμε ποιον θέλουμε για εκπρόσωπό τους, τον οποίο βέβαια στηρίζουν τα ίδια με ευγενικές χορηγίες. Αν (σπανίως) αρχίσουμε να ψάχνουμε άλλη λύση, το ονομάζουν «κρίση του πολυκαταστήματος», και φέρνουν τους φρουρούς να μας δείρουν. Τα αφεντικά μας είναι πολύ έξυπνα, διότι για να φτάσει μέχρι αυτούς η οργή μας, εκτονώνεται πρώτα στο τείχος των φρουρών, κι έπειτα στο τείχος των εκπροσώπων τους.

Δεν οργιζόμαστε όμως και πολύ συχνά, διότι πλήθος διαφημίσεων σκεπάζουν κάθε γωνιά του μαγαζιού, οι οποίες διαλαλούν την ανάγκη ύπαρξης αφεντικών και εκπροσώπων, κι ότι το δικό μας μαγαζί είναι το καλλίτερο του κόσμου.

Και μας έχουν πείσει ότι: Δημοκρατία δεν σημαίνει να επιλέξεις αν θες να σε πηδάνε ή όχι. Θα σε πηδάνε θες δε θες. Δημοκρατία είναι να επιλέγεις αυτόν που υπόσχεται την περισσότερη βαζελίνη. Αλλά ακόμα κι εδώ αν σε ξεγελάσει κατόπιν εορτής την πάτησες, τον επέλεξες ήδη!


Επίλογος:

Κλείνω το ποστ μου απαισιόδοξα. Οι εξουσιαστές δεν λένε να καταλάβουν τι έγινε, και γιατί. Και μόνο το γεγονός ότι εξακολουθούν να πιπιλίζουν την καραμέλα «μεμονωμένο», «τάξη», κλπ. είναι σαν να μας υπόσχονται ότι δεν θα’ναι το τελευταίο. Ο τρόπος με τον οποίο οι μπάτσοι επιτέθηκαν για άλλη μια φορά σε ειρηνικούς διαδηλωτές, άσχετους από τα μπάχαλα (= φίλους των μπάτσων) που δημιουργούσαν επεισόδια, είναι η εγγύηση ότι η ιστορία θα επαναληφθεί.

Τα ΜΜΕ άρχισαν ήδη το κουκούλωμα, και επαναφέρουν σιγά σιγά το κοπάδι στους «φυσιολογικούς», καθημερινούς του ρυθμούς, με τις σαβουροεκπομπές και… πού είχαμε μείνει; Α ναι, στον Καρβέλα και την Πάνια (εκεί πρέπει να εστιάσουμε τις κατηγορίες ενάντια στην αστυνομία!!!).

Κι όπως λένε και τα παιδιά της «ελληνοφρένειας» , οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πια αστείοι. Είναι επικίνδυνοι.

Υ.Γ.
Πραγματική ελευθερία αυτή τη στιγμή υπάρχει στο ίντερνετ. Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα προσπαθήσουν να το ελέγξουν. Ήδη κατά καιρούς έχουν εκφράσει αυτή την επιθυμία. Πρέπει να το προστατέψουμε πάση θυσία.

8 σχόλια:

Βεζύρης είπε...

Συγχαρητήρια για την παρομοίωση κράτους-πολυκαταστήματος, απίθανο και πάλι συγχαρητήρια. Η δημοκρατία της χώρας μας όσο αφορά τα Μ.Μ.Ε., είναι δυστυχώς μια δημοκρατία που σε αφήνει ελεύθερο να αποφασίσεις τίνος επιχειρηματία τα συμφέροντα θα σε αποπροσανατολίσουν. Δεν υπάρχει ο λόγος να απογοητεύεσαι, η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλαν τα μέσα να μας αποπροσανατολίσουν, έστω και αν πέτυχε, δείχνει ότι τα αφεντικά μας μας φοβούνται (αισιόδοξο αυτό, δε νομίζεις;)...

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

To "Τι πιστεύω για το πολίτευμά μας" ήταν πράγματι κορυφαίο! Χειροκροτώ!

Zaphod είπε...

Εξαιρετικό και κυρίως ρεαλιστικό όσο δεν πάει άλλο

VKP είπε...

Καλησπέρα Παιχνιδούπολη.

Πως η τηλεόραση χειραγωγεί την κοινή γνώμη και την οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής σκέψης.

Για την περίπτωση του Μενέζες, του βραζιλιάνου που ξάπλωσε η βρετανική αστυνομία τον Ιούλιο του 2005 όταν το Λονδίνο σπαραζόταν από βομβιστικές επιθέσεις, θα μπορούσε να πει κάποιος σκεπτικιστής ότι μέσα στην αναμπουμπούλα ο τρόμος παρέσυρε και τους ένστολους. Αυτοί, μάλιστα, με την επιπρόσθετη ψευδαίσθηση προσφοράς στην ασφάλεια του τόπου τους, αυτονομιμοποιούνται στο να πυροβολούν υπόπτους (κατ'αυτούς). Μα είναι αυτό επιχείρημα?

Κι όμως, η εκλογίκευση της βίας και της "ανάγκης" αντιμετώπισής της φέρνει στο προσκήνιο τέτοια ορθολογιστικά τερατουργήματα. Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ στο σύνολο τους δημιουργούν ακριβώς αυτή την ψυχολογική ανάγκη στον απαθή τηλεθεατή. Είναι δυνατόν να σε κάνουν να αναρωτηθείς αν ο Αλέξης έπρεπε να ήταν στο σπίτι του εκείνη την ώρα και αφού δεν ήταν τότε πήγαινε γυρεύοντας.

Η συνέχεια στο baspal_1@hotmail.com

neropistolero είπε...

Να αγιάσει το πληκτρολόγιό σου και να κάνουν προς τιμήν του μοναστήρι, που αύριο μεθάυριο θα έχει offshore και όλοι θα ζούνε καλά αλλά εσύ καλύτερα.

ellinaki είπε...

Άψογος!

Είναι καιρός να καταλάβει ο κόσμος, ότι στην ουσία "μεμονωμένα περιστατικά" είναι αυτά όπου η αστυνομία ασκεί σωστά τα τυπικά της καθήκοντα.

Τα "κυρίαρχα περιστατικά" είναι η αλητεία, η βία και το νταηλίκι.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Οι προκλήσεις της κοινωνικής ανισότητας είναι αβάστακτες πιά τουλάχιστον για ένα μεγάλο κομάτι της νεολαίας. Ντύνονται μόνο πανάκριβα εισαγωγής, σπουδάζουν άλλα ντιλιβερι καταλήγουν, ζούν στα σπίτια των δικών τους,δεν εργάζονται αποσχολούνται όπου και όταν. Οι πολιτικοί των δυό μεγάλων κομμάτων μιλούν με μια γλώσσα ψεύτικη που όταν μιλούν για αλλαγή εννοούν τους δικούς τους στα πράγματα, οταν μιλούν για ανάπτυξη σημαίνει ασυδοσία ημετέρων στο φαγοπότι πάνω σε λογής δουλιές με το δημόσιο, όταν μιλούν για μεταρρύθμιση εννοούν ανισοτιμία και εξαιρέσεις του νόμου για λίγους, όταν φωνάζουν για δίκαιη κοινωνία ξέρεις πιά οτι ψευδονται ασύστολα, τρέμουν μην ανέβουν οι πολλοί καλοί τα μεχρι τώρα θύματά τους. Πέρα από σεναριολογίες και συνωμοσιολογίες βλέπουμε η έλλειψη αυτοδυναμίας των δικομματικών να τους κάνει ακόμα περσότερο αφερέγγυους παίχτες, θλιβερούς υπαλλήλους ξένων αφεντάδων και όχι των συμφερόντων του λαού που τους ψήφισε.
Οι ισχυροί οργανώνονται
Οι ποδοσφαιροκράτες οργανώνουν προσωπικούς στρατούς για λύσιμο διαφορών.
Οι εργολάβοι χρησιμοποιούν τους περιστασιακούς εργαζόμενους τους για πίεση στη παραγωγή υπεραξίας γης.
Τα παπαγαλάκια του συντηρητισμού στα ΜΜΕ ξεχνάν την ενημέρωση χάριν της διαστέβλωσης, μας βάζουν κάθε μέρα μελετημένα παραμορφωτικά γυαλιά και όποιος δεί
Ο κομματικός οπαδός θα εξαντλήσει το "ανιδιοτελές" ενδιαφέρον για την ιδεολογία του στο βαθμό που θα ικανοποιήσει τα ταπεινότερα των ελατηρίων του.
Αν η αστυνομία μετά από τόσα χρόνια μεταρρυθμήσεων βρίσκεται σε αυτό το χάλι κατάχρησης εξουσίας, ανικανότητας ηγεσίας και άχρηστων οικοτρόφων, φανταστείτε τι γίνεται στην εφορία, στην πολεοδομία, στα δημοτικά δρώμενα, στο ΕΣΥ στο ΙΚΑ, στα άλλα ταμεία στις μεταφορές και στις τρείς βαθμίδες της εκπαίδευσης...
Η παιδεία , ο πολιτισμός, οι αρχές τα ιδανικά καταντούν κουκουλοφόρα έπιπλα παλιά.
Οι ανίσχυροι αντιδρούν σπασμωδικά και ενίοτε οργανωμένα.
Ο αγώνας άνισος ,τα μέσα πενιχρά ,τα θεία οράματα ξεβρακωμένες εξωχώριες-πλυντήρια μπροστά μας και ο Κανένας καταλληλότερος πρωθυπουργός.

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω οτι ο ΚΑστοριαδης ονομασε το καθεστως φιλελευθερη ολιγαρχια, γιατι ονττως απολαμβανουμε δικαιωματα του φιλελευθερισμου. Χουντα θα ειχαμε αν υπηρχε καθεστως απαγορευσεων, συλληψεων, ανακρισεων, ρουφιανων.

Σε ολα τα υπολοιπα συμφωνω μαζι σου. Η δημοκρατια μας ειναι αναπηρη, ανωριμη, ειναι περισσοτερο οχλοκρατια. Αλλά ποιο πολίτευμα δεν εξουσιάζεται από καποια ολιγαρχία;